In Oslo wanen we ons op de Brusselse ring. Noorwegen telt ruim vier miljoen inwoners en tien procent daarvan woont in de hoofdstad, vandaar de drukte. Het centrum van de stad kunnen we alleen bereiken via de "bomveg". "Veg" betekent "weg" maar de raadselachtige "bom" belooft weinig goeds.

Plots krijgen we een flashback naar een tolweg in de bergen waar we "vergaten" te betalen. Een batterij slagbomen staat klaar om ons in de pan te hakken. Een afrekening met wanbetalers naar aloude vikingtraditie? Deze keer durven we geen boogje te maken om de wegversperringen en als een brave Hendrik rijden we naar de betaalhuisjes. "Motorcycles are free" roept de bediende. Opgelucht rijden we verder.

Laverend tussen de auto's volgen we de bordjes naar het station. Dat is een beproefd trucje om een bed te vinden in eender welke grootstad. Snel traceren we de toeristische dienst in het gebouw. De dames geven onze wensen in de computer in en vinden voor ons een plek met garage en keuken in een studentenhuis. Ze bellen de huisbewaarder om te reserveren en we krijgen een stadsplan mee. Als dat geen service is.

Beeldhouwwerk van de omstreden Gustav Vigeland in het stadspark & meisjes
op schoolreis die het allemaal niet veel kan schelen