Reisverhaal      Vragen & antwoorden      Gastenboek 
Noorwegen
De crew
Ding dong
Koffiekransje
De messias
Sauna
Gletsjerschool
Rechtsomkeer
Fileleed
Kopenhagen
Hoegaarden
Antonius
Adembenemend uitzicht
Hier kan je maar beter geen hoogtevrees hebben
gletsjer beklimming

Snel kruipen we in onze trekkersuitrusting en sluiten ons aan bij het groepje bergbeklimmers. Geconcentreerd luisteren we naar de gids. Zijn gerimpelde gezicht lijkt op een reliëfkaart en de lederen neuskap verraadt dat het reukorgaan ooit bevroren is geweest. Na elke zin vraagt hij "okay" en dat is het enige wat we verstaan van zijn Noorse uitleg. Na de laatste uitdrukkelijke "okay" beginnen we de tocht: vier uur klimmen, een half uurtje pauze op de top en dan drie uur dalen.

Eerst gaat de tocht over de gletsjer, eeuwige sneeuw die samengeperst is tot ijs dat met een tiental centimeter per dag naar beneden stroomt. De brede ijsrivier is bedekt met een maagdelijk sneeuwlaagje maar daaronder verbergen zich verraderlijke spelonken. Wie erin tuimelt, heeft een grafkamer op diepvriestemperatuur en komt pas na jaren tevoorschijn aan de voet van de berg. Gelukkig zijn we onderling vastgesjord en met kleine passen gaat de kolonne vooruit. Onder, boven, links of rechts, alles is wit en ziet er eender uit in de dichte mist, wolken eigenlijk. Pas vanaf tweeduizend meter zitten we hoger dan het wolkendek en krijgen we de brandende zon op ons dak. Als blijkt dat er GSM-ontvangst is op de top verandert het gezelschap in een bende kwakende ganzen. Fier en om ter luidst belt iedereen naar huis van op 's lands hoogste berg.

Nietige mensheid
De kolonne in mierenformaat

Als je nodig moet...
Gezellig aanelkaar geketend